Biblioteka Narodowa Francji
| ||
 Biblioteka Narodowa Francji, Czytelnia Owalna | ||
| Państwo |  Francja
| |
| Miejscowość | Paryż | |
| Adres | Richelieu: 5, rue Vivienne Paris II e | |
| Dyrektor | Bruno Racine | |
| Data założenia | 1368 | |
| Siglum | BnF | |
| Wielkość zbiorów | 13 000 000 | |
Położenie na mapie Paryża   Biblioteka Narodowa Francji | ||
Położenie na mapie Francji  Biblioteka Narodowa Francji | ||
Położenie na mapie Île-de-France  Biblioteka Narodowa Francji | ||
 48°50′01″N 2°22′33″E/48,833611 2,375833
| ||
| Strona internetowa | ||
Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.
Historia
Początki Francuskiej Biblioteki Narodowej sięgają średniowiecza i biblioteki królewskiej założonej w Luwrze (Louvre) przez Karola V w 1368. Szczególny jej rozwój rozpoczął się po wydaniu w 1537 przez króla Franciszka I specjalnego dekretu, ustanawiającego egzemplarz obowiązkowy. Czas bardzo ważny w dziejach biblioteki to okres Colberta, ministra Ludwika XIV, który udostępnił zbiory biblioteki do publicznego użytku (1692). Burzliwe epizody w dziejach Paryża, jak rewolucja francuska, Komuna Paryska, I i II wojna światowa oszczędziły zbiory BnF. Dzięki temu posiada w chwili obecnej ponad 11 milionów woluminów. Są one rozlokowane w kilku miejscach Paryża i poza nim.
Nowy gmach
Od 1996 głównym gmachem BnF jest kompleks przy Rue de Tolbiac, zwany Site François-Mitterrand, zbudowany z inicjatywy tego prezydenta. W czterech wieżach wysokich na 79 m zgromadzono większość księgozbioru (łączna długość półek osiąga 395 km). Czytelnie dla studentów i naukowców mieszczą się między wieżami w cokole otaczającym kompleks. Budynek ten, w całości został zaprojektowany przez Dominique Perrault, a łączy w sobie trzy podstawowe materiały: beton, metal i szkło, które w harmonijny sposób integruje je z naturą.
BnF znajduje się pod bezpośrednim nadzorem ministra kultury Francji. Roczny budżet biblioteki wynosi 155 milionów €[1].
Zbiory biblioteczne i muzealne
W bibliotece przechowywanych jest około 115 000 rękopisów, w tej liczbie 5000 greckich rękopisów, 21 800 łacińskich rękopisów, 59 000 francuskich rękopisów, 4290 rękopisów w innych nowożytnych językach[2]. Greckie rękopisy zostały podzielone na trzy kolekcje: Le fonds Grec (ponad 3100 rękopisów), Le fonds Coislin (400 rękopisów) i Le supplément grec (ponad 1100 rękopisów).
Całość zbiorów biblioteki wynosi 13 000 000 jednostek bibliotecznych[3].
Działem muzealnym BNF, gromadzącym głównie monety, medale i dzieła sztuki oraz dokumentację ich dotyczącą, jest departament monet, medali i starożytności (Le département des Monnaies, médailles et antiques), zwany popularnie Gabinetem Medali[4].
Przypisy
- ↑ Les chiffres donnés ici sont ceux du rapport d’activités 2005, le dernier disponible.
- ↑ Catalogues imprimés des Manuscrits occidentau.
- ↑ La BnF en chiffres.
- ↑ Praca zbiorowa, Encyklopedia sztuki starożytnej, WAiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 134, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WAiF).